بررسی رابطه ساده و چندگانه ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و اختلالات شخصیت با علائم جسمانی سازی در پرستاران شاغل بیمارستان های شهر اهواز

مقدمه: علائم جسمانی سازی، علائم جسمانی آشکار بدون علت فیزیکی مشخص می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه متغیرهای روان شناختی(ناگویی خلقی، عاطفه منفی و رویدادهای آسیب زا و اختلالات شخصیت) با علائم جسمانی سازی در پرستاران شهر اهواز است. مواد و روش ها: طرح تحقیق از نوع همبستگی است. نمونه این پژوهش شامل 283 پرستار می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند. جهت آزمون فرضیه ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. یافته های پژوهش: نتایج، بیانگر این بود که ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و اختلالات شخصیت(ضد اجتماعی، پارانوئید، نمایشی و اجتنابی) با جسمانی سازی رابطه دارند. هم چنین، نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و اختلال شخصیت(اجتنابی) بهترین پیش بین علائم جسمانی سازی است.  بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از ارتباط بین ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و اختلالات شخصیت با علائم جسمانی سازی حمایت می کند.